به گزارش شبکه ایران، یادمان قربانیان سلاح‌های شیمیایی که توسط کشور آلمان به عراق داده شد و علیه کشورمان در طول جنگ تحمیلی استفاده شد، از جلوی سفارت این کشور حذف شد.
سلاح آلمانی علیه مردم ایران
تلاش برای دستیابی عراق به سلاح‌های شیمیایی از دهه 70 میلادی آغاز شد و رژیم صدام در آغاز جنگ تحمیلی این سلاح‌ها را در سطح محدودی علیه کشورمان به کار گرفت؛ اما از سال 62 تا پایان جنگ، تولید و استفاده بعثی‌ها از سلاح‌های شیمیایی به نحوی چشمگیر افزایش یافت.
عراقی‌ها جهت دستیابی به توان شیمیایی اقدام به برقراری مناسبات تجاری با کشورهای غربی به منظور خرید فناوری، مواد و تجهیزات مربوط به جنگ افزار شیمیایی کردند که از جمله آنها می‌توان به انعقاد قرارداد خرید تجهیزات فنی گوناگون با شرکت‌های تولید کننده وسایل شیمیایی در آلمان غربی و خرید ترکیبات شیمیایی مربوط به تولید عوامل اعصاب از کشورهای غربی به ویژه آلمان اشاره کرد.
به گزارش فارس، حملات شیمیایی رژیم صدام که با حمایت غربی ها به ویژه آلمان ها صورت می گرفت، از 10 مورد حمله در سال آغاز جنگ به 45 مورد در سال 67 افزایش یافت و در پایان جنگ 12 هزار مصدوم از این حملات به یادگار ماند که بیشترین آنها متعلق به عملیات والفجر 10 و بمباران حلبچه بود.
اتهام بی‌اساس آلمان به ایران
هفدهم سپتامبر 1992 چند تن از فعالان سوسیال دموکرات در رستوران میکونوس که پاتوق ایرانیان مقیم برلین بود، طی یک عملیات مسلحانه کشته می شوند که در میان آنها صادق شرفکندی دبیر کل حزب دموکرات کردستان و فلاح عبدلی و همایون اردلان نمایندگان این حزب در اروپا و آلمان حضور داشتند.
ادعاها و گواهی دروغ ضد انقلاب مقیم آلمان مبنی بر دخالت جمهوری اسلامی در حادثه میکونوس موجب دستگیری یک ایرانی و تعدادی از اتباع لبنانی از سوی پلیس آلمان شد و یک سال بعد هم، دادگاه متهمان این پرونده برگزار و بعد از 247 جلسه محاکمه که 5 سال طول کشید، متهم ایرانی حادثه به حبس ابد محکوم شد.
اگر چه دروغ بودن ادعاها و گواهی دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی در خصوص حادثه میکونوس بر همگان روشن شد و تنها متهم ایرانی این پرونده پس از تحمل 15 سال حبس آزاد شد و به کشور بازگشت، اما شهردار منطقه شارلاتنبورگ برلین در فروردین ماه 83 لوحی را در برابر رستوران میکونوس نصب کرد که بر روی آن عبارات بی اساس و توهین آمیزی علیه کشورمان به کار رفته است.
واکنش شهردار وقت به اقدام شهردار برلین
اقدام هرن کلاروس ووریت واکنش محمود احمدی‌نژاد شهردار وقت تهران را در پی داشت که در نامه‌ای به همتای خود هشدار داد چنین اقدامی بدون پاسخ نخواهد ماند و بعد از چند روز بعد نیز به درخواست جمع کثیری از مجروحان شیمیایی و خانواده‌های آنان برای معرفی دولت‌هایی که رژیم صدام را به سلاح‌های کشتار جمعی مسلح کردند، نخستین یادمان قربانیان شیمیایی در 8 سال دفاع مقدس در مقابل سفارت آلمان تهران نصب شد.
در لوح یادبود 80 هزار شهید و جانباز شیمیایی که بر روی یک ستون سنگی قرار گرفته، تصاویری از قربانیان سلاح‌های شیمیایی نصب شده و بر روی آن نوشته شده "برای ملت ایران نام دولت آلمان یادآور فاجعه بزرگ کشتار شیمیایی در جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه ایران است؛ دولت وقت آلمان سلاح شیمیایی و فناوری تولید آن را به رژیم صدام هدیه کرد تا مسلمانان ایران و عراق (حلبچه) قربانی شوند و مردم ایران که هنوز نظاره‌گر شهادت بی رویه فرزندان جانباز شیمیایی خویشند، هرگز مشارکت و نقش اساسی دولت آلمان در این جنایت را از یاد نخواهند برد ".
این روزها کسانی که از مقابل سفارت آلمان می گذرند، با ستونی سنگی بدون لوحی مواجه می شوند که هیچ نوشته و تصویری روی آن قرار ندارد و در واقع یادمانی بدون یادمان است که جا دارد مسئولان هر چه سریع‌تر نسبت به نصب مجدد یادمان قربانیان مظلوم سلاح‌های شیمیایی اقدام کنند.
سلاح آلمانی علیه مردم ایران
تلاش برای دستیابی عراق به سلاح‌های شیمیایی از دهه 70 میلادی آغاز شد و رژیم صدام در آغاز جنگ تحمیلی این سلاح‌ها را در سطح محدودی علیه کشورمان به کار گرفت؛ اما از سال 62 تا پایان جنگ، تولید و استفاده بعثی‌ها از سلاح‌های شیمیایی به نحوی چشمگیر افزایش یافت.
عراقی‌ها جهت دستیابی به توان شیمیایی اقدام به برقراری مناسبات تجاری با کشورهای غربی به منظور خرید فناوری، مواد و تجهیزات مربوط به جنگ افزار شیمیایی کردند که از جمله آنها می‌توان به انعقاد قرارداد خرید تجهیزات فنی گوناگون با شرکت‌های تولید کننده وسایل شیمیایی در آلمان غربی و خرید ترکیبات شیمیایی مربوط به تولید عوامل اعصاب از کشورهای غربی به ویژه آلمان اشاره کرد.
به گزارش فارس، حملات شیمیایی رژیم صدام که با حمایت غربی ها به ویژه آلمان ها صورت می گرفت، از 10 مورد حمله در سال آغاز جنگ به 45 مورد در سال 67 افزایش یافت و در پایان جنگ 12 هزار مصدوم از این حملات به یادگار ماند که بیشترین آنها متعلق به عملیات والفجر 10 و بمباران حلبچه بود.
اتهام بی‌اساس آلمان به ایران
هفدهم سپتامبر 1992 چند تن از فعالان سوسیال دموکرات در رستوران میکونوس که پاتوق ایرانیان مقیم برلین بود، طی یک عملیات مسلحانه کشته می شوند که در میان آنها صادق شرفکندی دبیر کل حزب دموکرات کردستان و فلاح عبدلی و همایون اردلان نمایندگان این حزب در اروپا و آلمان حضور داشتند.
ادعاها و گواهی دروغ ضد انقلاب مقیم آلمان مبنی بر دخالت جمهوری اسلامی در حادثه میکونوس موجب دستگیری یک ایرانی و تعدادی از اتباع لبنانی از سوی پلیس آلمان شد و یک سال بعد هم، دادگاه متهمان این پرونده برگزار و بعد از 247 جلسه محاکمه که 5 سال طول کشید، متهم ایرانی حادثه به حبس ابد محکوم شد.
اگر چه دروغ بودن ادعاها و گواهی دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی در خصوص حادثه میکونوس بر همگان روشن شد و تنها متهم ایرانی این پرونده پس از تحمل 15 سال حبس آزاد شد و به کشور بازگشت، اما شهردار منطقه شارلاتنبورگ برلین در فروردین ماه 83 لوحی را در برابر رستوران میکونوس نصب کرد که بر روی آن عبارات بی اساس و توهین آمیزی علیه کشورمان به کار رفته است.
واکنش شهردار وقت به اقدام شهردار برلین
اقدام هرن کلاروس ووریت واکنش محمود احمدی‌نژاد شهردار وقت تهران را در پی داشت که در نامه‌ای به همتای خود هشدار داد چنین اقدامی بدون پاسخ نخواهد ماند و بعد از چند روز بعد نیز به درخواست جمع کثیری از مجروحان شیمیایی و خانواده‌های آنان برای معرفی دولت‌هایی که رژیم صدام را به سلاح‌های کشتار جمعی مسلح کردند، نخستین یادمان قربانیان شیمیایی در 8 سال دفاع مقدس در مقابل سفارت آلمان تهران نصب شد.
در لوح یادبود 80 هزار شهید و جانباز شیمیایی که بر روی یک ستون سنگی قرار گرفته، تصاویری از قربانیان سلاح‌های شیمیایی نصب شده و بر روی آن نوشته شده "برای ملت ایران نام دولت آلمان یادآور فاجعه بزرگ کشتار شیمیایی در جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه ایران است؛ دولت وقت آلمان سلاح شیمیایی و فناوری تولید آن را به رژیم صدام هدیه کرد تا مسلمانان ایران و عراق (حلبچه) قربانی شوند و مردم ایران که هنوز نظاره‌گر شهادت بی رویه فرزندان جانباز شیمیایی خویشند، هرگز مشارکت و نقش اساسی دولت آلمان در این جنایت را از یاد نخواهند برد ".
این روزها کسانی که از مقابل سفارت آلمان می گذرند، با ستونی سنگی بدون لوحی مواجه می شوند که هیچ نوشته و تصویری روی آن قرار ندارد و در واقع یادمانی بدون یادمان است که جا دارد مسئولان هر چه سریع‌تر نسبت به نصب مجدد یادمان قربانیان مظلوم سلاح‌های شیمیایی اقدام کنند.
