سوال:
چه ذکری را مداومت کنیم توفیق زیارت امام زمان (عج) حاصل می‌گردد؟ می‌گویند اگر کسی 40 روز مقابل خانه‌اش را آب و جارو کند، حضرت خضر (ع) را می‌بیند؟! چه کنیم؟
رفتگران شهرداری هر روز در هر منطقه‌ای مقابل ده‌ها خانه را آب و جارو می‌کنند و بعد از 40 روز یا 40 ماه، حتی یک دستمزد درست و حسابی هم نمی‌بینند، چه رسد به این که حضرت خضر (ع) را ببینند.
الف - یک زمانی برق نبود، کوچه‌ها، مساجد، درمانگاه‌ها، حرم‌ها و ... به نور مشعل یا شمع روشن می‌شد و مردم در نور آن به رفت و آمد یا عبادت می‌پرداختند. لذا گفته شد که اگر حاجتی دارید، شمعی نذر کنید، إن شاء الله برآورد می‌شود. بدیهی است که خداوند مستجاب کننده دعاهاست و نه شمع یا نورش. پس منظور این بود که کار خیری برای مردم نذر کنید، خدا هم دعای شما را زودتر مستجاب کند. اما امروز می‌بینیم که عده‌ای مقابل حرم‌ها با آن نورافکن‌های قوی و لوسترهای چلچراغی شمع می‌فروشند و عده‌ای هم [که اگر دقت کنید بیشتر قشری که در سایر موارد ادعای روشنفکری هم دارند هستند]، آن شمع را می‌خرند و روشن می‌کنند! حتی در کلیساهای بزرگ کشورهای اروپایی نیز شمع روشن می‌کنند! خوب این یک عوامی محض است.
همین طور زمانی معابر کوچه‌های خاکی بود. رفت و آمد سبب بلند شدن گرد و خاک و پخش شدن آلودگی می‌شد. گفته شد چهل صبح مقابل در خانه خود را آب و جارو کنید. البته اگر به قصد «قربة الی الله» باشد، ثواب بسیاری دارد و چه بسا کسی نیز به زیارت حضرت خضر (ع) هم برسد. اما امروز این کار در اغلب شهرها اسراف عمر، آب و جارو است. عوامی محض است. مگر این که کسی احساس کند مقابل خانه‌اش کثیف است که البته وظیفه دارد و خوب است که تمیز کند.
اگر به همین افراد گفته شود: سعی کن که 40 روز زباله در معابر نریزی، زباله خشک و مرطوب را جدا کنی، هنگام رانندگی حقوق خود و دیگران را رعایت کنی، سبقت بی‌جا نگیری، برای این که سر چهارراه به سمت چپ بپیچی، به منتهی الیه سمت راست نروی که راه همه را سد کنی تا خودت زودتر بپیچی، روی خط کشی بایستی تا عابر رد شود، چراغ‌های اضافی را خاموش کنی، صدای رادیو، ضبط یا تلویزیون و یا مراسم زنده‌ات همسایه را نیازارد، مهریه را کم بگیر، جهیزیه سنگین نخواه، مراسم عقد و عروسی آن چنانی نگیر و ...، زیر بار نمی‌رود. اما حاضر است که شمع روشن کند یا آب و جارو نماید و یا به دعانویس مراجعه کند؟!
ب- امام زمان (عج) یا سایر معصومین (ع)، مجبور و مقهور اوراد و اذکار نیستند که اگر کسی چهل روز ذکری گفت یا کاری کرد، آنها مجبور شوند که با وی ملاقات داشته باشند! زیارت یک توفیق است که اگر شرایط و زمینه‌هایش مساعد گردید و به مصلحت نیز بود، حاصل می‌گردد.
در حدیث داریم که «اگر کسی 40 روز خود را برای خدا خالص کرد، حکمت از قلب به زبانش جاری می‌گردد». بدیهی است اگر کسی به این مقام اخلاص رسید که سعی کرد دست کم 40 روز خود را برای خدا خالص کند – حتی یک لیوان آب هم که می‌نوشد، به امر خدا و برای خدا باشد – و به این حدّ رسید که درهای حکمت به رویش باز شود و دریای حکمت به قلبش سرازیر شود و از آن به زبانش نیز جاری گردد، امکان و توفیق زیارتش به مراتب بیشتر است و رسیدن به این مقام خود عین زیارت و مرهون نظر خاص است.
اما، این کار سخت است. عوام دنبال کارهای ساده و حتی جادو جنبلی می‌گردند. برخی حاضرند 40 روز آب و جارو کنند، اما 4 ساعت در 40 روز نیز فکر نکنند، تدبر نکنند، خود را خالص نکنند.
موثق بیان شد که اگر کسی 40 روز صبح (به ویژه بعد از نماز صبح) دعای عهد را بخواند، اگر در حیات نیز آن حضرت را زیارت نکرد و مرگ بین او و ظهور حضرتش (عج) حایل و مانع شد، إن شاء الله از رجعت کنندگان پس از ظهور خواهد بود. اما این هم سخت است، آب و جارو راحت‌تر است(؟!)
ج- کسی که می‌خواهد امام زمان (عج) یا سایر معصومین (ع) را ببیند، باید خود را برای چنین ملاقات مهمی آماده کند. اصلاً می خواهد ببیند که چه شود؟ اگر دید می خواهد چه بگوید؟ آیا اگر فرمانی رسید، مطیع خواهد شد؟ وگرنه امروزه با 40 روز آب و جارو مقابل خانه، حتی شهردار ناحیه نیز به ملاقات نمی‌آید، چه‌رسد به حضرت خضر (ع) و تازه قبض جریمه مصرف زیادی آب نیز می‌آید.
پس، اگر واقعاً قصد رسیدن به چنین توفیقاتی داریم و آرزوی آن را در دل می‌پرورانیم، بیاییم با هم تصمیم بگیریم 40 روز خود را برای خدا خالص کنیم. در این 40 روز سعی و مراقبت شدید کنیم که گناه نکنیم و اگر خدایی ناکرده کردیم سریع توبه کنیم و کار را از اول آغاز کنیم – 40 روز همه نمازها را اول وقت و اگر شد به جماعت بخوانیم – 40 روز برای سازندگی خود وقت بگذاریم – 40 روز (حتی با خواندن یک کتاب) معرفت بیشتری نسبت به اصول عقاید و در رأس آنها توحید کسب نماییم – 40 روز (حتی اگر شده روزی یک آیه)، قرآن را با تدبر تلاوت کنیم – 40 روز اخلاق و رفتار خود را _ به ویژه نسبت به پدر و مادر، خواهر و برادر، همسر و فرزندان و نیز همسایه (اگر چه آنها بد باشند) اصلاح کنیم - 40 روز نگاه به نامحرم نکنیم و نگاه نامحرم را به خود جلب ننماییم – 40 روز دعای عهد بخوانیم – 40 روز برای نجات مردم عالم از یوق ظلم کفار را دعا کنیم و...، آن وقت ببینیم چه اتفاقاتی می‌افتد؟ چه پرده‌هایی کنار می‌رود؟ چه حقایقی آشکار و چه غیب‌هایی مشهود می‌گردد؟ و چه بسا زیارتی از روی معرفت و صدق نیز روزی شود. إن شاء الله.
دو روایت از امام زمان (عج) در خصوص دیدار ایشان:
1- «اگر چنان چه شیعیان ما – که خداوند توفیق طاعت‌شان دهد – در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت. دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما.» (صحیفة المهدی – 351، اصفهانی)
2- «ما را از ایشان دور نمی‌دارد، مگر آن دسته از کردارهای آنان که ما را ناپسند و ناخوشایند است، و از آنان روا نمی‌داریم.» (صحیفة المهدی، قیومی اصفهانی، 351)
رفتگران شهرداری هر روز در هر منطقه‌ای مقابل ده‌ها خانه را آب و جارو می‌کنند و بعد از 40 روز یا 40 ماه، حتی یک دستمزد درست و حسابی هم نمی‌بینند، چه رسد به این که حضرت خضر (ع) را ببینند.
الف - یک زمانی برق نبود، کوچه‌ها، مساجد، درمانگاه‌ها، حرم‌ها و ... به نور مشعل یا شمع روشن می‌شد و مردم در نور آن به رفت و آمد یا عبادت می‌پرداختند. لذا گفته شد که اگر حاجتی دارید، شمعی نذر کنید، إن شاء الله برآورد می‌شود. بدیهی است که خداوند مستجاب کننده دعاهاست و نه شمع یا نورش. پس منظور این بود که کار خیری برای مردم نذر کنید، خدا هم دعای شما را زودتر مستجاب کند. اما امروز می‌بینیم که عده‌ای مقابل حرم‌ها با آن نورافکن‌های قوی و لوسترهای چلچراغی شمع می‌فروشند و عده‌ای هم [که اگر دقت کنید بیشتر قشری که در سایر موارد ادعای روشنفکری هم دارند هستند]، آن شمع را می‌خرند و روشن می‌کنند! حتی در کلیساهای بزرگ کشورهای اروپایی نیز شمع روشن می‌کنند! خوب این یک عوامی محض است.
همین طور زمانی معابر کوچه‌های خاکی بود. رفت و آمد سبب بلند شدن گرد و خاک و پخش شدن آلودگی می‌شد. گفته شد چهل صبح مقابل در خانه خود را آب و جارو کنید. البته اگر به قصد «قربة الی الله» باشد، ثواب بسیاری دارد و چه بسا کسی نیز به زیارت حضرت خضر (ع) هم برسد. اما امروز این کار در اغلب شهرها اسراف عمر، آب و جارو است. عوامی محض است. مگر این که کسی احساس کند مقابل خانه‌اش کثیف است که البته وظیفه دارد و خوب است که تمیز کند.
اگر به همین افراد گفته شود: سعی کن که 40 روز زباله در معابر نریزی، زباله خشک و مرطوب را جدا کنی، هنگام رانندگی حقوق خود و دیگران را رعایت کنی، سبقت بی‌جا نگیری، برای این که سر چهارراه به سمت چپ بپیچی، به منتهی الیه سمت راست نروی که راه همه را سد کنی تا خودت زودتر بپیچی، روی خط کشی بایستی تا عابر رد شود، چراغ‌های اضافی را خاموش کنی، صدای رادیو، ضبط یا تلویزیون و یا مراسم زنده‌ات همسایه را نیازارد، مهریه را کم بگیر، جهیزیه سنگین نخواه، مراسم عقد و عروسی آن چنانی نگیر و ...، زیر بار نمی‌رود. اما حاضر است که شمع روشن کند یا آب و جارو نماید و یا به دعانویس مراجعه کند؟!
ب- امام زمان (عج) یا سایر معصومین (ع)، مجبور و مقهور اوراد و اذکار نیستند که اگر کسی چهل روز ذکری گفت یا کاری کرد، آنها مجبور شوند که با وی ملاقات داشته باشند! زیارت یک توفیق است که اگر شرایط و زمینه‌هایش مساعد گردید و به مصلحت نیز بود، حاصل می‌گردد.
در حدیث داریم که «اگر کسی 40 روز خود را برای خدا خالص کرد، حکمت از قلب به زبانش جاری می‌گردد». بدیهی است اگر کسی به این مقام اخلاص رسید که سعی کرد دست کم 40 روز خود را برای خدا خالص کند – حتی یک لیوان آب هم که می‌نوشد، به امر خدا و برای خدا باشد – و به این حدّ رسید که درهای حکمت به رویش باز شود و دریای حکمت به قلبش سرازیر شود و از آن به زبانش نیز جاری گردد، امکان و توفیق زیارتش به مراتب بیشتر است و رسیدن به این مقام خود عین زیارت و مرهون نظر خاص است.
اما، این کار سخت است. عوام دنبال کارهای ساده و حتی جادو جنبلی می‌گردند. برخی حاضرند 40 روز آب و جارو کنند، اما 4 ساعت در 40 روز نیز فکر نکنند، تدبر نکنند، خود را خالص نکنند.
موثق بیان شد که اگر کسی 40 روز صبح (به ویژه بعد از نماز صبح) دعای عهد را بخواند، اگر در حیات نیز آن حضرت را زیارت نکرد و مرگ بین او و ظهور حضرتش (عج) حایل و مانع شد، إن شاء الله از رجعت کنندگان پس از ظهور خواهد بود. اما این هم سخت است، آب و جارو راحت‌تر است(؟!)
ج- کسی که می‌خواهد امام زمان (عج) یا سایر معصومین (ع) را ببیند، باید خود را برای چنین ملاقات مهمی آماده کند. اصلاً می خواهد ببیند که چه شود؟ اگر دید می خواهد چه بگوید؟ آیا اگر فرمانی رسید، مطیع خواهد شد؟ وگرنه امروزه با 40 روز آب و جارو مقابل خانه، حتی شهردار ناحیه نیز به ملاقات نمی‌آید، چه‌رسد به حضرت خضر (ع) و تازه قبض جریمه مصرف زیادی آب نیز می‌آید.
پس، اگر واقعاً قصد رسیدن به چنین توفیقاتی داریم و آرزوی آن را در دل می‌پرورانیم، بیاییم با هم تصمیم بگیریم 40 روز خود را برای خدا خالص کنیم. در این 40 روز سعی و مراقبت شدید کنیم که گناه نکنیم و اگر خدایی ناکرده کردیم سریع توبه کنیم و کار را از اول آغاز کنیم – 40 روز همه نمازها را اول وقت و اگر شد به جماعت بخوانیم – 40 روز برای سازندگی خود وقت بگذاریم – 40 روز (حتی با خواندن یک کتاب) معرفت بیشتری نسبت به اصول عقاید و در رأس آنها توحید کسب نماییم – 40 روز (حتی اگر شده روزی یک آیه)، قرآن را با تدبر تلاوت کنیم – 40 روز اخلاق و رفتار خود را _ به ویژه نسبت به پدر و مادر، خواهر و برادر، همسر و فرزندان و نیز همسایه (اگر چه آنها بد باشند) اصلاح کنیم - 40 روز نگاه به نامحرم نکنیم و نگاه نامحرم را به خود جلب ننماییم – 40 روز دعای عهد بخوانیم – 40 روز برای نجات مردم عالم از یوق ظلم کفار را دعا کنیم و...، آن وقت ببینیم چه اتفاقاتی می‌افتد؟ چه پرده‌هایی کنار می‌رود؟ چه حقایقی آشکار و چه غیب‌هایی مشهود می‌گردد؟ و چه بسا زیارتی از روی معرفت و صدق نیز روزی شود. إن شاء الله.
دو روایت از امام زمان (عج) در خصوص دیدار ایشان:
1- «اگر چنان چه شیعیان ما – که خداوند توفیق طاعت‌شان دهد – در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت. دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما.» (صحیفة المهدی – 351، اصفهانی)
2- «ما را از ایشان دور نمی‌دارد، مگر آن دسته از کردارهای آنان که ما را ناپسند و ناخوشایند است، و از آنان روا نمی‌داریم.» (صحیفة المهدی، قیومی اصفهانی، 351)
ایکس – شبهه
x-shobhe.com
ما که آب و جارو کردیم و هیچی ندیدیم . کاش زود تر توی اینترنت اینو سرچ کرده بودم . حیف وقت