موضعگیری اخیر آقای احمدی نژاد در مصاحبه با روزنامه ایران مانند همیشه از یک سو با نکات مثبت ، قابل دفاع و ارزشمند همراه بود و از سوی دیگر نیز برخی تعابیر و قضاوت هایی را در دل داشت که قابل دفاع نیست .
از جمله موضوعاتی که نمی توان از آنها دفاع کرد بحث "مجلس در راس امور نیست " ، "توقعات ستادهای انتخاباتی" و " انتقاد از مواضع رسانه ها بویژه روزنامه کیهان " است که نمی توان بدون نقد از کنار آنها گذشت . البته از آنجا که این امور از جمله مسائل فرعی و سفر احمدی نژاد از جمه امور اصلی بود ، بنا به توصیه امام خامنه ای صبر کردم تا سفر ایشان به پایان برسد و به همین دلیل از امروز به نقد و بررسی هر یک از این سه موضوع خواهم پرداخت.
آقای احمدی نژاد در بخشی از مصاحبه خود گفته اند که "بعضی‌ها فکر می‌کنند دولت یک موجود بی اختیار است و بعضی‌ها هم استقلال قوا را فقط برای قوه مقننه و قوه قضائیه می‌خواهند. اتفاقاً قوه مجریه، قوه اول کشور است، بعضی‌ها یک جمله حضرت امام(ره) را متعلق به زمانی که نظام ما پارلمانی بوده برجسته می‌کنند، آن زمان رئیس‌جمهور مسئول اداره کشور نبوده بلکه نخست وزیر مسئول اداره کشور بوده که از طریق مجلس انتخاب می‌شده است. آن موقع مجلس بالاترین بود. اکنون در قانون اساسی قوه مجریه بار اصلی اداره کشور را بر دوش دارد و قوای دیگر باید کمکش کنند."
هر چند در منطوق کلام احمدی نژاد به در راس نبودن مجلس تصریح نشده اما مفهوم این سخن آن است که امروز دیگر مجلس در راس امور نیست ! در نقد این سخنان رییس جمهور برخی از فعالان سیاسی بویژه نمایندگان مجلس نیز مواضعی را اتخاذ کرده اند که به نظرم هم استدلال و برداشت آقای احمدی نژاد نادرست و هم برداشت منتقدان ایشان از سخن امام (ره) ناصواب است .
اما سخن رییس جمهور به چند دلیل صحیح نیست . از بررسی اختیارات مجلس در مقایسه با دولت و همچنین تغییراتی که در بازنگری قانون اساسی در خصوص اختیارات قوه مجریه داده شد که بگذریم باید بگوییم که اولا برداشت آقای احمدی نژاد از سخن امام (ره) نوعی تفسیر به رای شاذ و غیرمنطبق با واقعیت خارجی درباره بیانات معظم له است و ما حق نداریم در برابر چنین تفسیر به رای هایی سکوت کنیم و ثانیا باید گفت که ظاهرا آقای احمدی نژاد دچار نوعی خلط مبحث شده زیرا هر چند از نظر قانون اساسی پس از رهبری ، رییس جمهور بالاترین مقام رسمی کشور نامیده شده اما نباید بین مفهوم " بالاترین مقام " با " در راس بودن " اشتباه یکی بودن صورت گیرد که ظاهرا این اشتباه صورت گرفته بویژه آنجا که ایشان در مصاحبه خود گفته است : " آن موقع (که مجلس نخست وزیر را انتخاب می کرد) مجلس "بالاترین" بود." در حالی که نه دیروز و نه امروز مجلس بالاترین قوه پس از رهبری نیست اما هم دیروز و هم امروز ، مجلس در مقایسه با دو قوه دیگر در راس امور است .
به نظرم در قالب مثالی این اشتباه برداشت را تحلیل کنیم . بر اساس مبانی دینی ما پس از پیامبر اعظم ، این اهل بیت عصمت و طهارت هستند که از جانب خدا بالاترین مقام را برخوردارند اما در همین نظام ولایی ، مردم در راس امور هستند و اگر مردم با جانشینان به حق پیامبر بیعت نکنند ، آنها نمی تواند کاری از پیش ببرند کما این که مردم دوره امیرالمومنین و فرزندان ایشان ، وقتی حکومت اهل بیت را نپذیرفتند ، اهل بیت نتوانستند حکومت های حق خود را اجرایی کنند . بله مردم دوره اهل بیت باید پاسخگوی تمام خطاها و انحرافات ایجاد شده باشند و در دادگاه الهی مواخذه خواهند شد و نپذیرفتن ولایت اهل بیت چیزی از "بالاترین بودن جایگاه اهل بیت" نمی گاهد اما خداوند از بالاترین مقام خود نخواسته که با شمشیر بر مردم حکومت کنند . این فقط یک مثال است برای فهم بهتر جایگاه بالاترین و راس بودن و الا قطعا قصد مقایسه و شباهت سازی بین مصادیق امروز با مصادیق دوره اهل بیت نیست .
در حال حاضر نیز حتی اگر فرض کنیم که آقای احمدی نژاد و دولت ایشان بدون عیب و نقص هستند - که نیستند – باز هم بر اساس مجرای تعیین شده در قانون اساسی که رییس جمهور موظف به حفاظت از آن است، رییس دولت ملزم است بر اساس ریل گذاری مجلس که به تایید شورای نگهبان می رسد، حرکت کند. وزرای دولت حتی اگربهترین ها هم باشند باید از این مجلس رای اعتماد بگیرند و آن را تا پایان دوره کاری خود حفظ کنند .
فرض کنید تمام تصمیمات آقای احمدی نژاد درست و بر اساس منافع مردم و منطبق با شرع باشد – که نیست و خود ایشان هم در مصاحبه به آن تصریح کرده – ولی بر اساس نظام فعلی کشورمان ، نمایندگان مجلس به هر دلیلی با آن مخالفت کنند، آیا این بالاترین مقام رسمی کشور پس از رهبری می تواند قدمی بردارد؟ بر اساس ساز و کار نظام ما رییس جمهور و دولت وی باید به مجلس پاسخگو باشند ، حتی مجلس می تواند رییس جمهور را عزل کند و ... با این حساب آیا مجلس در راس امور هست یا نه ؟
بله ، شاید نمایندگان مجلس در دوره هایی از این اختیارات خود به درستی و با سلامت استفاده نکنند برای همین در بیانات امام (ره) و رهبری انقلاب بارها و بارها تاکید شده که مجلس می تواند با تصویب یک قانون خوب ، سنت حسنه ای را پایه گذاری کند و می تواند با تصویب یک قانون بد ، سنت سیئه ایی را بنیان گذارد و دقیقا در راس بودن قوه مقننه از این منظر است . البته بر اساس نقشه راه امام ، علاوه بر شورای نگهبان که نقش نظارتی دارد ، این مردم هستند که می توانند با عدم انتخاب نمایندگان مردود و دنیا طلب مجلس ، این جایگاه مهم در راس امور بودن را به دست انسان های لایق بدهند.
بنابر این باید گفت از نگاه امام راحل از آنجا که مجلس تاثیرگذار بر امور مختلف و بویژه قوای دیگر است، در راس امور قرار می گیرد . البته با جستجو در بیانات رهبر کبیر انقلاب درمی یابیم که ایشان واژه "در راس امور بودن" را فقط برای مجلس بکار نبرده اند، بلکه از نگاه امام راحل علاوه بر مجلس، " نماز جمعه در راس همه امور است " حتی از نگاه ایشان " اسلام قوای مسلح را در راس امور قرار می دهد" و نه فقط قوای مسلح که "دانشگاه نیز در راس امور است " چرا که مقدرات یک کشوری در قوای مختلف وابسته به این دانشجویان است . قطعا همه این موارد در یک اندازه در راس امور نیستند اما هر کدام در مقایسه با هم جنس های خود در راس امورند و مجلس نیز البته به اضافه شورای نگهبان در مقایسه با قوای دیگر در راس امور است .
با این حساب کاملا مشخص می شود که از نظر امام راحل ، مجموعه های مختلفی می توانند در راس امور باشند ولی به تناسب و بر اساس شرایطی ، و مجلس در صورتی در راس امور خواهد بود که بر اساس مصالح اسلام و همسو با فرمایشات ولی امر مسلمین حرکت کند ، از باندبازی و گروه گرایی به دور باشد ، در پیچ و خم لج بازی های سیاسی گرفتار نشود و تصمیماتش بر اساس منافع ملت و نه بر اساس منافع یک خانواده یا یک شهر و یک حزب و جناح باشد.
بنابر این باید گفت که از نظر امام امت این جایگاه مجلس است که در راس امور است نه نمایندگان مجلس ! بلکه در راس امور بودن ما نمایندگان بستگی به عملکردمان دارد . متاسفانه برخی از نمایندگان مجلس پس از ورود در این مکان مقدس از آنجا که بر اساس قوانین ما هیچ نظارتی بر رفتار آنها نیست ، عهد و پیمان خود را زیر پا می گذارند تا آنجا که همین کج روی ها باعث شد تا رهبری معظم انقلاب در دیدار خرداد ماه خود با نمایندگان ، دستور دهند تا مجلس برای طول دوره نمایندگی نیز راه های نظارتی بر خود را به تصویب برساند.
بگذارید کمی صریح تر سخن بگویم ، من این سخن احمدی نژاد که مجلس در راس امور نیست را قبول ندارم و آن را غلط می دانم اما برای این که یک جوالدوز به آقای احمدی نژاد بزنیم آیا نباید سوزنی به خود فرو کنیم؟ نمایندگانی که به حق معترض این سخن احمدی نژادند ، پاسخ دهند که اگر مجلس در راس امور است چرا باید یک ماه به دلیل تعطیلات تابستانی (!) درش بسته باشد؟ آیا قوه ای که در راس امور است باید یک ماه به تعطیلات تابستانی و هواخوری برود؟
پاسخ دهند که اگر مجلس در راس امور است چرا باید در یکشنبه سیاه آن نمایندگان مردم در حالی که از نظرات رهبری در خصوص شورای عالی انقلاب فرهنگی مطلعند 000/000/000/000/250 تومان اموال بیت المال به نام وقف در تملک چند نفر قرار گیرد؟
پاسخ دهند چرا باید پس از تصریح رهبری در عید امسال مبنی بر مخالفت با کاهش تعرفه واردات خودرو از 10% به 30% ، طرحی که به 15 امضا نیاز دارد ، با استناد به بیانات رهبری و 165 امضا تحویل هیات رییسه شود اما کمتر از نصاب قانونی رای بیاورد؟
پاسخ دهند چرا باید برخی قوانین را برای انتفاع شخصی یک خانواده که از حق التالیف یک اندیشمند بزرگ به نام شهید مطهری ارث می برد ، تغییر دهیم و آن را مادام العمر آنها کنیم که البته شورای نگهبان آن را رد کرد؟
پاسخ دهند که اگر مجلس در راس امور است چرا باید سیل امضا برای استیضاح وزیری در ذیل ورقه ای ثبت شود اما پس از امتیاز گرفتن از وزیرمربوطه ، امضاها پس گرفته شود ؟ اگر واقعا وزیر مستحق این جایگاه نیست ، پس تحت هر شرایطی نباید وزیر باشد و اگر قابل تحمل است ، چرا هر روز با سوءاستفاده از اختیارات قانونی خود باید آنها را به مجلس بکشانیم تا مشکل ما را برطرف کنند؟
پاسخ دهند که اگر مجلس در راس امور است چطور رییس مجلس برخی طرح های قانونی نمایندگان و در مورد اخیر سه ماده قانونی لایحه خانواده را بر خلاف نص صریح ماده 155 آیین نامه از دستور بررسی خارج می کند و همه می دانند آیین نامه نقض شده ، اما فقط نگاه می کنند ؟
پاسخ دهند که اگر مجلس در راس امور است چرا در برابر نقض ماده 39 آیین نامه که هیات رییسه را ملزم می کند تا گزارش عملکرد مالی خود را تا شهریور هر سال بدهد و هرگز نداده است ، سکوت معامله گرایانه با هیات رییسه می کند ؟ و اگرهای بسیاری که مجال پرداختن به آنها نیست !
آقای احمدی نژاد و آقای لاریجانی ، انصاف دهیم ! نه ما نمایندگان مجلس که در ظاهر در راس اموریم و نه دولت که به نسبت قوای دیگر در ظاهر بالاترین مقام است ، هیچ کداممان بر اساس شرایط کنترل کننده نفسانیات و مرض های روحی مانند خودپرستی و غرور و ... انتخاب نمی شویم بلکه مهمترین شرایط برای انتخاب ما سن و سال و مدرک تحصیلی و سابقه اجرایی و نهایتا عدم سوء پیشینه ظاهری و عدم عضویت در گروهک های منحله و عدم همکاری با رژیم طاغوت است. در حالی که مهمترین شرایط در خصوص ولایت فقیه عبارت است از عدالت و تقوا ، اجتهاد ، عدم تمایل به دنیا ، شجاعت و قدرت مدیریت که نزدیک ترین ملاک ها به امام معصوم است به همین دلیل نیز امام امت می فرمودند که این ولایت فقیه است که جلوی دیکتاتوری قوای مختلف را می گیرد .
بنابراین در حقیقت نه تنها بالاترین مقام در اختیار جانشین امام عصر است بلکه او نیز به دلیل تاثیرگذاری اصلی اش در راس امور کشور است. با این حساب مشاجراتی از این دست را باید بی فایده ، غیر ضروری و بر خلاف مصالح کشور و توصیه های بالاترین مقام کشور که در راس امور است ، بدانیم .
